Ministryweek en Vakantie

Ha familie en vrienden,

Zo, daar ben ik weer. Er is veel gebeurd en ik heb veel beleefd de afgelopen maanden. Ik ben hier nu alweer 7 maanden! Het is een lange blog geworden, dus ga er even lekker bij zitten.
Na een leerzame 2e term, met een super ministryweek, ben ik 6 weken geleden weer terug gekomen op school. Ik heb 2 weken vakantie gehad, waar ik erg naar uit keek. Alle lessen die we de vorige term gehad hebben, waren overweldigend. Ik hoor en leer veel nieuwe dingen en daarnaast kost het meer tijd om dingen te laten ‘landen’ om maar zo te zeggen. Omdat wat ik hoor in het engels is. Het is een herontdekken van mijn geloof. Naast de lessen die we hebben is het een vol programma, met lessen in de avond en daarnaast de opdrachten die we maken. De weken vliegen voorbij!

Ik wil jullie allereerst wat vertellen over mijn ‘ministryweek,’ dat was in september. Ik moet gewoon even denken wanneer dat ook alweer was. Het lijkt al weer zo lang geleden.
We gingen met z’n 6en, Anna T. Julieanne, Emily, Scott en Dylan naar Hamilton, een wat grotere stad dichtbij Cambridge. Met z’n allen in 1 grote auto, met de muziek hard aan. Het was een fijne groep, omdat het een kleine groep was. We hebben verschillende dingen gedaan: jongerenavonden geleid, spelletjes gedaan, een creatieve vrouwenochtend en een gebedsavond waarop ik mijn getuigenis mocht delen. En zelfs peuterdansen, met de allerkleinsten, super leuk! Een dag hebben we onze handen uit de mouwen gestoken op ‘t kidscamp waar ik eerder geweest ben. De jongeren uit de gemeente zijn veelal jongeren uit gebroken gezinnen, waar de ouders aan de drugs of alcohol zitten en vaak niet meer samen wonen. En wat was het dan bijzonder dat die vaders dan toch samen met hun dochter mee komen naar een jeugdavond, naar aanleiding van vaderdag! Het was een mooie avond, waar we mochten zien dat God aanwezig is en werkt in een ieder van ons.
En dan wil ik wat vertellen over de lessen die we voor de vakantie hebben gehad. We hadden lessen over hoe we met God mogen leven en met Hem verbonden mogen zijn. Dan denk ik aan de les over ‘Humble yourself’ of ook wel ons nederig maken voor God. Wij als mensen denken dat we ons voor God klein en nederig ‘moeten’ maken, omdat God groot en almachtig is, maar we kunnen dit niet vanuit onszelf. Als we dit wel proberen, dan is er een grote kans dat we een ‘false of niet echte’ nederigheid creëren. We proberen onze gedachten te verheffen om ons voor God te verootmoedigen. Maar dit leidt alleen maar tot eigen bevrediging, het heeft geen enkele waarde. Zoals we lezen in Kolossenzen 2:23: Dat moet allemaal voor wijsheid doorgaan, maar het is zelfbedachte godsdienst, zelfvernedering en verachting van het lichaam; het heeft geen enkele waarde en dient alleen maar tot eigen bevrediging.

Om terug te komen op mijn vakantie: Wat heb ik genoten! We hebben veel gezien en gedaan, ik heb met 3 andere jongere studenten het Noordereiland gezien. We hebben een auto gehuurd, omdat 2 anderen met wie ik een auto heb gekocht, met een andere groep weg gingen. Eerst zijn we naar de Coromandel geweest, dat is echt een begrip hier in Nieuw-Zeeland. Het is een prachtige, rustige omgeving met veel stranden. We zaten direct aan het water, met ons huisje. Ik genoot van de rust daar en van de prachtige zonsondergang (zie de foto). En daarna gingen we naar Taupo, samen met een andere groep hadden we een grote Air B&B geboekt. Het was een luxe huis, maar dat hadden we wel even verdiend;-) En dan vergeet ik haast te zeggen, dat we opeens uit het niets een andere groep tegen kwamen, bij de Rainbow Falls, een waterval. Ongelofelijk, we zagen ze staan op de parkeerplaats. Het was een moment dat ik niet zal vergeten, wat hadden we een lol samen! En toen van Taupo door naar Whangarei. Dat was een kleinere stad en de dagen dat we er waren was het slecht weer, dus bleven we vaker thuis. Lekker wat rustige dagen daar gehad en elke avond hadden we wel een kussengevecht;-) Ik heb zelfs nog pannenkoeken gebakken daar, want we kwamen een winkel tegen met allemaal Nederlandse producten. Ze waren heerlijk, ondanks dat ze aangebrand waren. Ook wilden we daar nog een culturele autoroute rijden, langs verschillende Maori plekken (de oorspronkelijke eilandbewoners). Maar we hadden de verkeerde weg genomen en uiteindelijk konden we niet verder. Dus, tja, dan maar keren, op een smal landweggetje.
Ik ging deze vakantie met Avonlea, Scott en Seline rondtrekken. (Avonlea en Scott komen allebei uit Amerika en Seline is in Nederland geboren, maar woont al weer langere tijd in Nieuw-Zeeland).
Ik wilde graag met een groep op vakantie en ik was dan ook heel blij om met hen weg te gaan. Alhoewel het soms ook lastig was, omdat we dingen samen moesten beslissen. En toen moesten we
allemaal wel eens water bij de wijn doen.
Ik ben bijna vergeten te vertellen over Mount Taranaki. Het is een berg waar misschien wel het hele jaar sneeuw op ligt. De dag dat we er waren, scheen de zon, en zagen we met vlagen, de wolken letterlijk om onze oren vliegen;-). Zo snel ging het en zo hoog zaten we. Onderweg met de auto naar boven, zagen we hoe hoger hoe meer sneeuw langs de kant van de weg. Zo koud was het. Boven gekomen werden we beloond met een prachtig uitzicht.
Toen ik alleen op een middag op pad ging om met een oude stoomtrein mee te gaan, nodigde de conducteur me uit om de trein te besturen. Super was dat, wat had ik een geweldige dag!
En de laatste week ben ik ‘s avonds een wandeling gaan maken. Heerlijk even in de buitenlucht, in gedachten verzonken. En niets is dan fijner dan even alleen met God te zijn! Het was een super tijd, relaxed en ik ben onder de indruk van Gods schepping.
Al met al was het een heerlijke, ontspannen en ook leerzame vakantie.

We hadden de vorige periode voor de vakantie les over de Bergrede en over Gods plan van redding voor deze wereld, met daarbij een volledig overzicht van de hele Bijbel. Of lessen uit Genesis en lessen over 1 Petrus met Gods karaktereigenschappen (en niet over 2 Petrus, omdat er al zoveel te vertellen was over de 1e brief). Elke maandagavond hadden we les over hoe we met anderen ons geloof mogen delen. Veel mensen kennen God (nog) niet en als we Hem toelaten in ons leven, dan kan het niet anders of we gaan dit delen met de mensen om ons heen. God schakelt ons in om over ons geloof te getuigen, al is het alleen maar om voor anderen te bidden, als je ziet dat iemand lijdt of pijn heeft.

Dagelijks hebben we in de ochtend lessen en dan hebben we de middagen vrij om aan onze opdrachten te werken. Behalve op de woensdagmiddag, dan hebben we onze werkmiddag, dan werken we in de tuin, maaien we het gras of maken we de keuken schoon. Een goede manier om even te ontspannen en alles wat we leren op ons in te laten werken. We hebben deze term van 10 weken verschillende grotere opdrachten, naast de wekelijkse kleine opdrachten.
Zo doen we een onderzoek en de uitslagen daarvan verwerken we in een ‘Studypaper.’ Toen ik hier net aankwam in Nieuw-Zeeland heb ik deze geschreven over de Goedheid van God. Of dit alleen tot uiting komt als ‘goede’ dingen je overkomen. De conclusie was dat dat niet zo is, want ook doordat je moeilijke dingen op je pad krijgt, groei je dichter naar God toe. God werkt juist ook door ons heen als we moeilijke dingen meemaken. Het onderwerp waar ik nu over ga schrijven is Vergeving. Over hoe dit werkt. Over hoe God ons vergeeft en hoe we Gods vergeving ontvangen. Ik ben erg benieuwd daarnaar en nadat we een bijbelstudie hebben geschreven over de ‘zekerheid van ons geloof’ (naar aanleiding van Hebreeen 10:19-25) is mijn interesse nog meer gewekt. En dan een andere grote opdracht is het schrijven van een mondeling verslag, wat we dan persoonlijk presenteren voor de groep, ook wel een Oral Report genoemd. Dat heb ik 2 weken geleden gedaan, over ‘God gehoorzamen.’ In Nederland luisterde ik alleen maar naar christelijke muziek. Maar waarom heb ik die keuze gemaakt? Was ik misschien onbewust bang om naar ‘verkeerde’ muziek te luisteren? Waar ik achter kwam was iets nieuws: voordat we iemand, in dit geval God kunnen gehoorzamen, is het belangrijk dat we die persoon kennen en daarna ook die persoon vertrouwen. Want als we God niet vertrouwen, hoe kunnen we Hem dan gehoorzamen? In de bijbel bestaat er geen woord voor gehoorzamen. Dit woord bestaat niet in het Hebreeuws. Het woord dat in de bijbel wordt gebruikt voor ‘gehoorzamen’ betekent ‘luisteren’ of ‘horen.’

Het percentage geweld in Nieuw-Zeeland wat lijdt tot gebroken gezinnen is hoog. Dat zag ik in de kerk waar ik was met ministryweek, en zie ik ook als ik op dinsdagmiddag naar mijn ‘ministry’ ga. Ik mag samen met Jake en 2 oudere dames op een basisschool tijdens de lunchpauze God’s woord en liefde uitdragen. Deze dames zijn al op leeftijd, maar wat hebben ze een passie om het geloof uit te dragen! Deze ministry heet ‘Bible in School’, een programma waar de ouders van de kinderen toestemming voor dienen te geven. Het is een half uur waarin we een interactief spel doen en dit naar aanleiding van een persoon uit de bijbel. Het is een geweldige manier om de kinderen kennis te laten maken met Gods woord en met wie Hij is. En na afloop bidden we met elkaar en sommige van hen, geven soms spontaan een knuffel en zijn zo blij als ze onze vertrouwde gezichten zien. En zoals 1 van de meiden laatst God dankte voor ons als leiders, dat God door ons heen werkt. Dat doet iets met je, dat maakt me klein en dankbaar.

Willen jullie bidden voor:
- Alle staffleden, die zich met 100% inzetten voor Capernwray
- De gebroken gezinnen en kinderen die soms niet veilig zijn thuis.
- Een ieder die God’s wil voor zijn/haar leven ontdekt

Willen jullie danken voor:
- de mooie en tegelijk ook leerzame tijd hier.
- dat ik me steeds meer thuis voel hier.
- De groep onderling, we zijn een hechte groep, ook nu er meerdere jongeren zijn van mijn leeftijd die de Business Ministry Leadership cursus volgen.

De volgende blog volgt binnenkort, met daarin een super leuk nieuwtje!

Het allerbeste en tot de volgende keer. Jullie medeleven en berichtjes doen me goed, bedankt!

Liefs Elise