De eerste 10 weken in Nieuw Zeeland
Door: Elise
Blijf op de hoogte en volg Elise
24 Juni 2018 | Nieuw Zeeland, Cambridge
Hee everyone,
Om maar even in het engels te beginnen.
Hier mijn 1e blog, na alweer het einde van de 1e periode.
18 april, na 3,5 maand wachten, was het dan eindelijk zover! Ik mocht vertrekken naar Nieuw Zeeland, het grote avontuur tegemoet. Het lange wachten was, achteraf gezien een voorbereidingstijd die ik mocht krijgen. Deze weken was een achtbaan aan emoties, maar daardoor het begin van mijn zoektocht naar God. Hij liet me zien dat Hij erbij was en dat ik elke keer weer bij Hem terug mocht komen. In welke omstandigheid ook, Hij blijft trouw!
En toen, na een voorspoedige reis, kwam ik in een warm 'bad' terecht, aan lieve, nieuwe mensen. Ik had via facebook al mijn kamergenoten gesproken, dat alleen al was zo bemoedigend. En ze dan in real-life ontmoeten, ontelbaar veel vragen op je af krijgen, over zulke simpele dingen waar ik soms nooit over nagedacht had. En niet kunnen stoppen met kletsen. Het deed me zo goed! En ik voelde me welkom.
De busrit in een dubbeldekker bus, waar de buschauffeur me hielp met mijn koffers zal ik niet vergeten. Wat een vriendelijke mensen! De rit zelf was ik overweldigt van dankbaarheid voor de goede reis, de goede service van het vliegtuigpersoneel en bovenal dat ik mijn eerste stappen in dit land mocht zetten.
Het 1e weekend hier, was ik bij het gezin van de kok van onze school. Ik had tijd om bij te komen van de jetlag en om het land en de gewoonten te leren kennen. Maar dat was nog niet alles, nu moest ik ook engels praten, waar ik in 't vliegtuig nog met een Nederlands stel optrok.
Ik wil jullie allereerst kennis laten maken met mijn kamergenoten: Anna, ze komt uit Oostenrijk en is 27 jaar. Ze is net als ik werkende voordat ze hier kwam. Ik ben zo blij haar te leren kennen, omdat ze door haar leeftijd realistischer in het leven staat. Een geweldige, lieve vrouw die me laat zien wat het inhoud om Gods kind te zijn en samen met God te leven. En maak kennis met Sophie, die ik ‘t eerste weekend leerde kennen, toen we bij het gezin van onze kok logeerden. Ze stelde zoveel vragen en was zo geïnteresseerd, dat deed me zo goed! Sophie komt uit Canada, waar de meeste van onze studenten vandaan komen.
Later deze 10 weken, kwam ons 4e kamergenootje erbij, Azariah. Ze kwam terug van haar vakantie met haar ouders uit Israël. Ze woont in Nieuw Zeeland en is een messias-belijdende jood. Ze was voor het eerst in Israël, waar haar echte roots liggen. Ik ken haar nog niet zo goed, maar ze blijft net als ik voor ‘t volgende semester (20 weken). Dus dan hebben we genoeg tijd;-)
We hebben hier op de campus veel verschillende gebouwen: waar we les hebben (The seminarroom), waar we eten met zo’n 50 man, sommige staffleden en gezinnen met kinderen (The Orangerie). Tot aan een resourceroom met overige kleding van studenten en kleding voor bv. Breakthrough. Tot en met een computerruimte waar we films kunnen kijken. En dan heb ik het nog niet gehad over de Homesteadlounge, met banken en een open haard, voor stille tijd of het spelen van een spel. Genoeg plek dus, om ons te vermaken naast onze eigen 4 persoonskamer.
Na een paar weken les gehad te hebben, bereidden we ons een week lang voor op Breakthrough. Het was een groot evenement, gehouden hier op Capernwray, voor de jeugd van 8 tot en met 16 jaar oud. Groepen jongeren kwamen vrijdag- en zaterdagavond om hier een levensgroot spel te spelen, met als doel de schat te vinden: een zak snoep:) Iedereen van de community had een bepaalde rol, tot aan de staffleden aan toe. Waanzinnig hoe iedereen gekleed was en zich inleefde in zijn/haar rol. En het moment dat we begonnen zaterdagavond om 18.00 uur, was het droog, terwijl het de hele middag geregend had. Onze gebeden waren verhoord!
Na deze drukke, maar ook enerverende week, begonnen de lessen weer. En de weken vliegen voorbij. De afgelopen weken zijn erg overweldigend. Elke week hebben we les van een gastspreker, dit kan 1 van de docenten zijn die een bijbelboek behandeld. Of een vooraanstaand christen & parlementslid uit India, die oorspronkelijk moslim was, maar zich bekeerde tot het christendom. Ook hadden we les van de oprichter van een Opwekkinsorganisatie in Zuid-Afrika en de leidinggevend directeur van stichting Heart Cry, ook in Zuid-Afrika. Hij vertelde over hoe we stille tijd en gebed met God kunnen hebben in het zoeken van God. Erg leerzaam en vooral toepasbaar.
Als je je dag met God begint dan helpt dat je om je op Hem te richten en Hem te betrekken in de keuzes die je maakt, al voordat je een verkeerde keuze maakt, of een keuze zonder Hem erbij te betrekken. Door Hem gedurende de dag te zoeken en Hem om hulp te vragen, leren we om in afhankelijkheid van Hem te leven.
De meeste studenten komen dus uit Canada en daarna uit Amerika. We hebben enkele Europeanen, waarvan 3 Duitsers, 1 Swedish boy en 1 jongen uit Engeland. En natuurlijk ook enkele Nieuw-Zeelanders. De meesten zijn tussen de 18 en 22 jaar.
Een paar weken geleden kwamen de ABS’ers terug van de ABS lodge. Dat is de Activity Bible School waar je met de hele groep de natuur in gaat en allemaal outdoor activiteiten doet. Onze groep van 50 studenten van de Bijbelschool is nu uitgebreid met zo’n 12 ABS’ers.
2 weken geleden zijn we in verschillende groepen een week lang te gast geweest bij een andere kerk, om daar de kerk te dienen door er te zijn en door op verschillende plekken te helpen met schoonmaken en maaltijden voor te bereiden. Het was bijzonder om naar de voedselbank te gaan en om gemeenteleden van de kerk ons getuigenis te vertellen. Zo gaaf, hoe God door een ieder van ons persoonlijk werkt!
Deze week is al weer het einde van deze ‘term’ (10 weken) en gaan de meeste studenten naar huis. Aankomende week hebben we nog 3 lesdagen over het Leven met Christus. En dan hebben we dinsdag een gezamelijke maaltijd waar we als Family Group nog het een en ander gaan doen. En woensdagavond is de Graduation, de diploma uitreiking. Het is vreemd, om afscheid te nemen van deze groep studenten, die zo veel voor me betekenen. Nog even volop genieten dus!
En dan hoop ik aanstaande donderdag naar een Kidskamp te gaan, samen met 1 van de studenten. Haar zus en zwager leiden dit en ik kijk er erg naar uit! Ik kan niet wachten, om dan op 15 juli de nieuwe Nederlandse studente (jawel, je leest het goed;-)) te ontmoeten.
Allemaal veranderingen en nieuwe dingen dus, die komen. Laat ze maar komen! Ik kijk er naar uit!
Willen jullie mee danken voor:
– de afgelopen weken, die we als groep mochten hebben. Het is een zegen om hier te mogen zijn om samen een gemeenschap van Christus te vormen en te groeien in ons geloof.
– de leerzame tijd toen we op Ministry week waren en de inzichten die ik daar mocht krijgen.
– de mogelijkheden die studenten krijgen om hier langer te blijven, dan verwacht. Dat God voorziet en dat Hij ons leidt.
Willen jullie mee bidden voor:
– de hele groep, als we deze week afscheid nemen van elkaar. Of iedereen veilig naar huis of later naar Capernwray terug mag keren.
– aankomende weken op de Kidskamp, dat ik rust mag vinden en gedurende deze weken stille tijd kan nemen.
– de staffleden, als zij zich voorbereiden voor de nieuwe groep die komt.
– andere aankomende studenten die overwegen om hier te komen.
Het allerbeste voor jullie allemaal gewenst en tot de volgende blog!
Liefs Elise
Om maar even in het engels te beginnen.
Hier mijn 1e blog, na alweer het einde van de 1e periode.
18 april, na 3,5 maand wachten, was het dan eindelijk zover! Ik mocht vertrekken naar Nieuw Zeeland, het grote avontuur tegemoet. Het lange wachten was, achteraf gezien een voorbereidingstijd die ik mocht krijgen. Deze weken was een achtbaan aan emoties, maar daardoor het begin van mijn zoektocht naar God. Hij liet me zien dat Hij erbij was en dat ik elke keer weer bij Hem terug mocht komen. In welke omstandigheid ook, Hij blijft trouw!
En toen, na een voorspoedige reis, kwam ik in een warm 'bad' terecht, aan lieve, nieuwe mensen. Ik had via facebook al mijn kamergenoten gesproken, dat alleen al was zo bemoedigend. En ze dan in real-life ontmoeten, ontelbaar veel vragen op je af krijgen, over zulke simpele dingen waar ik soms nooit over nagedacht had. En niet kunnen stoppen met kletsen. Het deed me zo goed! En ik voelde me welkom.
De busrit in een dubbeldekker bus, waar de buschauffeur me hielp met mijn koffers zal ik niet vergeten. Wat een vriendelijke mensen! De rit zelf was ik overweldigt van dankbaarheid voor de goede reis, de goede service van het vliegtuigpersoneel en bovenal dat ik mijn eerste stappen in dit land mocht zetten.
Het 1e weekend hier, was ik bij het gezin van de kok van onze school. Ik had tijd om bij te komen van de jetlag en om het land en de gewoonten te leren kennen. Maar dat was nog niet alles, nu moest ik ook engels praten, waar ik in 't vliegtuig nog met een Nederlands stel optrok.
Ik wil jullie allereerst kennis laten maken met mijn kamergenoten: Anna, ze komt uit Oostenrijk en is 27 jaar. Ze is net als ik werkende voordat ze hier kwam. Ik ben zo blij haar te leren kennen, omdat ze door haar leeftijd realistischer in het leven staat. Een geweldige, lieve vrouw die me laat zien wat het inhoud om Gods kind te zijn en samen met God te leven. En maak kennis met Sophie, die ik ‘t eerste weekend leerde kennen, toen we bij het gezin van onze kok logeerden. Ze stelde zoveel vragen en was zo geïnteresseerd, dat deed me zo goed! Sophie komt uit Canada, waar de meeste van onze studenten vandaan komen.
Later deze 10 weken, kwam ons 4e kamergenootje erbij, Azariah. Ze kwam terug van haar vakantie met haar ouders uit Israël. Ze woont in Nieuw Zeeland en is een messias-belijdende jood. Ze was voor het eerst in Israël, waar haar echte roots liggen. Ik ken haar nog niet zo goed, maar ze blijft net als ik voor ‘t volgende semester (20 weken). Dus dan hebben we genoeg tijd;-)
We hebben hier op de campus veel verschillende gebouwen: waar we les hebben (The seminarroom), waar we eten met zo’n 50 man, sommige staffleden en gezinnen met kinderen (The Orangerie). Tot aan een resourceroom met overige kleding van studenten en kleding voor bv. Breakthrough. Tot en met een computerruimte waar we films kunnen kijken. En dan heb ik het nog niet gehad over de Homesteadlounge, met banken en een open haard, voor stille tijd of het spelen van een spel. Genoeg plek dus, om ons te vermaken naast onze eigen 4 persoonskamer.
Na een paar weken les gehad te hebben, bereidden we ons een week lang voor op Breakthrough. Het was een groot evenement, gehouden hier op Capernwray, voor de jeugd van 8 tot en met 16 jaar oud. Groepen jongeren kwamen vrijdag- en zaterdagavond om hier een levensgroot spel te spelen, met als doel de schat te vinden: een zak snoep:) Iedereen van de community had een bepaalde rol, tot aan de staffleden aan toe. Waanzinnig hoe iedereen gekleed was en zich inleefde in zijn/haar rol. En het moment dat we begonnen zaterdagavond om 18.00 uur, was het droog, terwijl het de hele middag geregend had. Onze gebeden waren verhoord!
Na deze drukke, maar ook enerverende week, begonnen de lessen weer. En de weken vliegen voorbij. De afgelopen weken zijn erg overweldigend. Elke week hebben we les van een gastspreker, dit kan 1 van de docenten zijn die een bijbelboek behandeld. Of een vooraanstaand christen & parlementslid uit India, die oorspronkelijk moslim was, maar zich bekeerde tot het christendom. Ook hadden we les van de oprichter van een Opwekkinsorganisatie in Zuid-Afrika en de leidinggevend directeur van stichting Heart Cry, ook in Zuid-Afrika. Hij vertelde over hoe we stille tijd en gebed met God kunnen hebben in het zoeken van God. Erg leerzaam en vooral toepasbaar.
Als je je dag met God begint dan helpt dat je om je op Hem te richten en Hem te betrekken in de keuzes die je maakt, al voordat je een verkeerde keuze maakt, of een keuze zonder Hem erbij te betrekken. Door Hem gedurende de dag te zoeken en Hem om hulp te vragen, leren we om in afhankelijkheid van Hem te leven.
De meeste studenten komen dus uit Canada en daarna uit Amerika. We hebben enkele Europeanen, waarvan 3 Duitsers, 1 Swedish boy en 1 jongen uit Engeland. En natuurlijk ook enkele Nieuw-Zeelanders. De meesten zijn tussen de 18 en 22 jaar.
Een paar weken geleden kwamen de ABS’ers terug van de ABS lodge. Dat is de Activity Bible School waar je met de hele groep de natuur in gaat en allemaal outdoor activiteiten doet. Onze groep van 50 studenten van de Bijbelschool is nu uitgebreid met zo’n 12 ABS’ers.
2 weken geleden zijn we in verschillende groepen een week lang te gast geweest bij een andere kerk, om daar de kerk te dienen door er te zijn en door op verschillende plekken te helpen met schoonmaken en maaltijden voor te bereiden. Het was bijzonder om naar de voedselbank te gaan en om gemeenteleden van de kerk ons getuigenis te vertellen. Zo gaaf, hoe God door een ieder van ons persoonlijk werkt!
Deze week is al weer het einde van deze ‘term’ (10 weken) en gaan de meeste studenten naar huis. Aankomende week hebben we nog 3 lesdagen over het Leven met Christus. En dan hebben we dinsdag een gezamelijke maaltijd waar we als Family Group nog het een en ander gaan doen. En woensdagavond is de Graduation, de diploma uitreiking. Het is vreemd, om afscheid te nemen van deze groep studenten, die zo veel voor me betekenen. Nog even volop genieten dus!
En dan hoop ik aanstaande donderdag naar een Kidskamp te gaan, samen met 1 van de studenten. Haar zus en zwager leiden dit en ik kijk er erg naar uit! Ik kan niet wachten, om dan op 15 juli de nieuwe Nederlandse studente (jawel, je leest het goed;-)) te ontmoeten.
Allemaal veranderingen en nieuwe dingen dus, die komen. Laat ze maar komen! Ik kijk er naar uit!
Willen jullie mee danken voor:
– de afgelopen weken, die we als groep mochten hebben. Het is een zegen om hier te mogen zijn om samen een gemeenschap van Christus te vormen en te groeien in ons geloof.
– de leerzame tijd toen we op Ministry week waren en de inzichten die ik daar mocht krijgen.
– de mogelijkheden die studenten krijgen om hier langer te blijven, dan verwacht. Dat God voorziet en dat Hij ons leidt.
Willen jullie mee bidden voor:
– de hele groep, als we deze week afscheid nemen van elkaar. Of iedereen veilig naar huis of later naar Capernwray terug mag keren.
– aankomende weken op de Kidskamp, dat ik rust mag vinden en gedurende deze weken stille tijd kan nemen.
– de staffleden, als zij zich voorbereiden voor de nieuwe groep die komt.
– andere aankomende studenten die overwegen om hier te komen.
Het allerbeste voor jullie allemaal gewenst en tot de volgende blog!
Liefs Elise
-
24 Juni 2018 - 14:38
Joke Noort-Voerman:
Hart dank voor je uitgebreide blog prachtig om te lezen hoe jullie bezig zijn hoe je God kunt dienen ik zal ook voor je bidden .wees er van overtuigd dat ik je geweldig vind maar ook dat komt ook uit Gods Hand !!!liefs t Joke -
24 Juni 2018 - 17:31
Ragna:
Nou Elise, wat een levendigheid daar aan de andere kant van de wereld. Het enthousiasme spat er af. Mooi om te lezen dat het je zo goed vergaat aldaar: warme ontmoetingen; verbondenheid; verdieping in God en bijbel en het vertalen naar de praktijk....het beleven. De verscheidenheid in vorm en inhoud van de lessen. Genoeg prikkels op dit gebied.
Spoedig, het werken met de kinderen. Allemaal leuk voor je.
Heb er wel vertrouwen in hoor dat het je goed zal vergaan!
Groetje, Ragna
-
24 Juni 2018 - 18:16
Marieke:
Ha Elise, dank voor het delen van je blog! Wat een bijzondere ervaringen doe jij op, wat zal het jou goed doen. Ik ben blij om te lezen dat deze reis jou al zoveel gebracht heeft!
Ik hoop voor je dat de komende periode jou / jullie ook brengt waa je op hoopt!
Het zal op sommige momenten misschien ook lastig zijn, in je zoektocht naar de goede dingen, waarin je naasten zover weg zijn....
Ik vind het geweldig dat jij dit onderneemt en ik vind dat je daar ook trots op mag zijn!!
Lieve groet, Marieke
-
24 Juni 2018 - 19:33
Geerte:
Ha Elise, leuk je eerste blog te lezen, vol enthousiasme! Jammer dat je alweer afscheid hebt moeten nemen van een fijne groep mensen, maar ongetwijfeld zitten er in de nieuwe groep ook mensen met wie je een mooie tijd gaat hebben! Goeie tijd daar! -
24 Juni 2018 - 21:13
Tante Nicolien:
Hoi Elise, leuk eindelijk is van je te horen en heel gaaf om zo contact met elkaar te hebben.
Wat mooi dat het zo goed met je gaat en wat heb je alveel beleefd.
Ja, de keuze die jij gemaakt hebt om dit te gaan doen vind ik geweldig hoor en wat een bemoediging en persoonlijke band krijg je hierdoor met onze God he?
En leuk al die mensen om je heen die je helpen met vanalles....ik ga zeker voor je bidden dat God je de weg wijst die je mag gaan!Onze God werkt echt door mensen heen....dat is zeker!
Ik hoop nog meer van je te horen en lezen en ik wens je met alle andere mensen Gods Zegen en nabijheid toe
Hartelijke Groet,
Egbert en Nicolien -
25 Juni 2018 - 06:42
Marieke:
Hoi Elise,
Gaaf om te lezen wat je allemaal al hebt meegemaakt! Veel respect voor de keuze die je hiermee hebt gemaakt en ik bid voor je dat God je Zijn weg zal wijzen,die Hij met je wil gaan.
Gr.Marieke -
25 Juni 2018 - 13:02
Paul Den Boer:
Hi Elise. Mooi om te lezen wat je meemaakt aan de andere kant van de wereld. Leuk dat je zo enthousiast bent en je zo'n fijne gemeenschap om je heen hebt, de volgende groep zijn vast ook hele mooie mensen. Aanstekelijk ook is je verlangen om dicht bij God te willen leven. Be Blessed!! -
26 Juni 2018 - 12:25
Hinke.:
Hoi Elise, wat goed om je blog te lezen! En wat je allemaal al hebt mee gemaakt! Super! Ik wens je veel sterkte, plezier, en fijne mensen om je heen, maar dat zit wel snor zo te lezen! -
26 Juni 2018 - 18:33
Talitha:
Hey lieve Elise,
Wat een belevenissen! Super leuk om te lezen en je schrijft alsof je er al een half jaar woont! Het klinkt heel gaaf wie je allemaal ontmoet en wat zo'n ontmoeting met jou/elkaar doet. En met je relatie tot God. Ik zou echt graag even met je mee willen kijken. Geniet ervan lieve vriendin! Hopelijk tot snel, bellen, appen, mailen...
Zegen voor jou! Ik vind je dapper!
Dikke kus, Talitha -
26 Juni 2018 - 19:31
Leanne:
Mooi om je verhalen te lezen! Be blessed!! -
02 Juli 2018 - 21:11
Corinne :
He Elise wat leuk om te lezen deze blog
Een grote moedige heb je genomen stap je baan opgeven (met veel stress -
05 September 2018 - 19:41
ZrV:
Ha Elise,
Mooi om zo een beetje mee te maken wat je allemaal beleeft daat in verweggistan.
God bless!
zrV -
01 December 2018 - 07:24
Adrie V Een Zeister Buurvrouw:
Hoi Elise,
Nu ik pas je eerste blog gelezen heb ben ik dankbaar dat het zo goed met je gaat. Dank ook voor je getuigenis en dat je hierdoor God beter hebt leren kennen. Sterkte en hartelijke groet,
Adrie V
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
