Lessen op school en vakantie in Australie

Ha familie en vrienden,

Jaa, eindelijk is mijn visum er!! Dus afgelopen maandag kon ik dan eindelijk weer terug vliegen naar Nieuw-Zeeland. Want ik ben weer terug gekomen op school. Ik wil het hele jaar vol maken, omdat ik merk dat het goed is om hier te zijn. Het is een veilige en betrouwbare community en dat maakt dat het een plek is waar je geestelijk als ook persoonlijk kunt groeien. Ik heb lang moeten wachten op mijn visum en die tijd ben ik in Australië gebleven. De Immigratiedienst wilde extra medische gegevens hebben om er zeker van te zijn dat ik geen kosten hoef te maken op hun kosten. Afgelopen maanden dat ik Nieuw Zeeland was, heb ik alles zelf betaald, dus daar lag het niet aan. Het blijkt maar weer dat de Immigratiedienst soms een ‘lastige’ is.

Tijdens de laatste weken toen ik moest wachten op mijn visum, was ik bij Roslyn, ze is verre familie van me. Ik kende haar nog niet, maar eigenlijk sinds het moment dat ik haar zag, hadden we een klik. Ze is van mijn leeftijd en ook single. Het was fijn en we gingen regelmatig een dag weg. Ik heb er een mooie vriendschap aan over gehouden en het was lastig om afscheid van haar te nemen. Wetende dat ik haar waarschijnlijk niet vaak zal zien.

Sinds half december was ik in Australië, want we hadden 6 weken zomervakantie. De plannen om naar Australië te gaan had ik al omdat ik hier familie heb wonen en ik er nu zo dichtbij was. Maar dat ik er ook officieel naar toe mocht gaan, dat had ik niet verwacht. Het was aankijken of het financieel ook ging lukken. En nu terugkijkende, ben ik zo dankbaar voor de prachtige tijd die ik had! Het was erg leerzaam: van leren voelen met wie ik het over het geloof kon hebben, en dus ook met wie niet. Tot aan het inzien dat God dingen op Zijn tijd doet. Het was zo bijzonder om te ontdekken hoe sterk een familieband is, zelfs als je iemand nog niet kent! En ik heb volop genoten van de (vele!) dagjes weg met zoveel familie. Ik zal hun zeker missen en ik ben erg dankbaar dat ik hen mocht ontmoeten!

De laatste weken op school in december merkte ik dat ik verzadigt was, om het even lekker op zijn Nederlands te zeggen;-)
Ik heb zoveel input gekregen en stof die me tot nadenken zette, dat er even niets meer bij kon. Ik had het nodig om wat ik gehoord heb, ook voor mezelf te verwerken.
En daar krijg ik, aankomende weken de tijd voor. Ik ben namelijk gevraagd om hier langer te blijven als ‘Intern Housekeeping.’ En daardoor kan ik mijn jaar toch vol maken. Ik ga Larissa, een hele lieve en gelovige vrouw, die hier in de huishouding werkt, ondersteunen. Samen met een andere vrijwilligster, Hannah. Daarnaast mag ik 2 weken van de lessen, die de andere studenten dus voltijds doen, volgen. Ik kijk er erg naar uit.
Ik heb zo veel eye openers gekregen over hoe we als christenen vaak in het leven staan. Sommige dingen, zoals bijvoorbeeld dat Jezus voor onze zonden gestorven is, nemen we voor lief. We denken het te geloven, maar geloven we ook écht dat Hij voor mij gestorven is? Of we voelen ons als christenen beter dan anderen. Omdat we Zijn genade maar al te graag aannemen. Maar zijn we dan wel eerlijk naar onszelf toe en bovenal naar God? Of houden we Hem voor de gek? Diep van binnen houden we dingen voor onszelf of geven we toe aan zonden en daardoor houden we God op afstand. En onbewust denken we Hem niet nodig te hebben. Het wel zelf te kunnen en zonder God.
Dit is iets, meestal ‘trots’ in ons leven, die er makkelijk in sluipt. Ook ik, merkte dat ik me beter voelde dan anderen. Maar daarmee sloot ik me af voor God en toen ik net in Nieuw-Zeeland was, begreep ik niet waarom ik Jezus nodig heb. Ik zag niet in dat ik zondig ben en fouten maak. En ik dacht onbewust, Hem niet nodig te hebben. Deze ‘trots’ stond dus eigenlijk tussen God en mij in. Een groot gedeelte van de tijd die ik hier ben, heb ik nodig gehad om dat te leren zien. Dat ik zondig ben en van nature tegen Hem kies. God opent mijn hart beetje bij beetje en Hij leert mij geduldig te zijn. Op Hem te wachten, wetende dat alles op Zijn tijd gebeurt. Al zou ik het het liefst vandaag nog willen.
Daarin is vergeving vragen aan God een van de belangrijkste dingen. Voor wat ik verkeerd gedaan heb, voor onbeleden zonden. Voor de dagen dat ik niet dankbaar was voor het leven. Hij is degene die trouw is, en blijft! Zijn liefde laat ons nooit los! In dat vertrouwen mogen we allen verder gaan.

Voordat we in december vakantie hadden werd ons gevraagd wat we de afgelopen weken geleerd hebben of losgelaten hebben. Zoals de Israëlieten meerdere reizen hadden in de woestijn, zo mag ieder christen ook verschillende leerprocessen met God doorlopen. Zoals bijvoorbeeld oefenen in geduld, leren vergeven of leren op God te vertrouwen. Dit zijn misschien grote dingen, maar zo leren we elke ‘reis’ iets nieuws over Gods karakter of over hoe we ons leven met God leven. Op elke ‘reis’ mag je op terug kijken en dat dan ook achter je laten. Want God wil ons daarna weer iets nieuws laten zien. Over hoe groot Hij is en dat Hij ons vertrouwen waard is.
En zo leren we hier op school, ieder persoonlijk stappen te zetten hierin. En op God te leren vertrouwen dat Hij met ons mee gaat.

Eén ding wat ik onder andere geleerd heb, is dat God dingen op Zijn tijd doet. Hoe graag ik dingen ook zou willen veranderen, Hij laat mij toegroeien naar Hem en maakt mij, mijn hart klaar om op Hem te wachten. Mijn hart voor Hem open te stellen. En dat door Zijn Geest, want hier is niks van mijzelf bij. En pas dan, als we God om hulp vragen in alles, dan zal Hij ook door Zijn Geest in ons hart komen. Als we Hem toestemming geven over alles wat er in ons hart leeft, dan belooft Hij ook door Zijn Geest in ons hart te komen en te werken. Dan zal de Heilige Geest in ons komen en ons tot nieuwe mensen maken.
Als we ons te veel vasthouden aan onze groei of verandering, dan leggen we onszelf een veel te grote druk op en dan forceren we dat juist.

Van oktober tot en met december waren er naast alle voltijds studenten, ook 10 leeftijdsgenoten. Zij waren meestal ouder dan ik ben, dus ik was niet meer de oudste student op school;-) En dat was goed, want we konden van hen veel leren, op geloofsgebied. Zij hadden meer levenservaring en veel wijsheid over het leven met God. En wat een leven met Hem, echt inhoudt.

Tot snel allemaal, de eerste week van april kom ik bij leven en welzijn naar huis. Maar tot die tijd ga ik eerst genieten van waarschijnlijk de laatste weken hier.

Lieve groetjes Elise

Een spreuk die mij raakte is: ‘Christianity is what you have left behind. Not of what you gained.’
Het gaat erom dat het leven met Christus, is wat we achter ons hebben gelaten. Niet om dat wat we verkregen of behaald hebben. Een doordenker, om over na te denken.